Sevgili,bazen bir müzik çalarda bazen bir filmde bazense bir kitaptadır;onu içinde yaşatabildiğin sürece.Her şey onun için yapılır sanki;o müzikler,o filmler ve okunan onca kitap onun içindir,onu yaşamak ve yaşatmak için.Ve izlediğimiz filmler dinlediğimiz filmler hep onu anlatır sanki,sanki o sözleri Candan senin ağzından yazmış,sanki senarist o filmi seni gözlemleyip yazmıştır..İşte böyle de benciliz aslında,belki de paranoyak..
Ama kendini kandırmak mı neyse artık bu bize haz verir ve ondan vazgeçimi imkansızlaştırır...Ama dostlarım bana sorarsanız insan kendini mutlu eden şeylerin peşinden sonuna kadar gitmeli,anı yaşamalı..Platonikse platonik,kurmacaysa kurmaca,paranoyaksak paranoyayız yahu!
Mutluyuz ya sen ona bak !
Olmadı değil mi,beyninizdekilere ortak olamadım;onları olduğu gibi anlatamadım(!) Haklısınız anlatamam ki...