Sevgili,bazen bir müzik çalarda bazen bir filmde bazense bir kitaptadır;onu içinde yaşatabildiğin sürece.Her şey onun için yapılır sanki;o müzikler,o filmler ve okunan onca kitap onun içindir,onu yaşamak ve yaşatmak için.Ve izlediğimiz filmler dinlediğimiz filmler hep onu anlatır sanki,sanki o sözleri Candan senin ağzından yazmış,sanki senarist o filmi seni gözlemleyip yazmıştır..İşte böyle de benciliz aslında,belki de paranoyak..
Ama kendini kandırmak mı neyse artık bu bize haz verir ve ondan vazgeçimi imkansızlaştırır...Ama dostlarım bana sorarsanız insan kendini mutlu eden şeylerin peşinden sonuna kadar gitmeli,anı yaşamalı..Platonikse platonik,kurmacaysa kurmaca,paranoyaksak paranoyayız yahu!
Mutluyuz ya sen ona bak !
Olmadı değil mi,beyninizdekilere ortak olamadım;onları olduğu gibi anlatamadım(!) Haklısınız anlatamam ki...
Değil mi? Güçlü olmak zorunda değiliz, aklımızı kullanmak zorunda olmadığımız gibi...
YanıtlaSilHissettiğimiz zaman kaçış yok! Kaçmanın anlamı da yok! Ne hissediyorsa dibine kadar yaşamalı insan! Dediğin gibi: "Platonikse platonik, kurmacaysa kurmaca"
Mutlu muyuz? - Belki biraz Mazoşistce olacak ama salak birine tutulup da acı çekmekten keyif alıyorsak, gerçekten hissediyorsak evet mutluyuz...
Anı yaşamalı mıyız? - Bilmem bazen. Ancak ara sıra düşündüğüm de olmuyor değil: İnsan hayatı andan ibaret değil. Andan ibaret olsaydı hayvandan ne farkımız kalırdı.
Eklemeden geçmeyeyim konu hissettiklerim olduğunda aklımı kullanmayı reddediyorum ben: Çoğu zaman acı verse de...
Çok da güzel anlatmışsın bence, sevgilerimle...
teşekkürler senin duygularına tercüman olabilmişim ne mutlu..:)
YanıtlaSilDediğin gibi "İnsan hayatı andan ibaret değil. Andan ibaret olsaydı hayvandan ne farkımız kalırdı." zaten insan "istese de" her istediğinde anı yaşayamıyor hayat izin vermiyor;sorumluluklar vs.
Ama dediğin gibi hissettiklerimiz çoğu zaman acı verse de onları bazen gerçekten yaşamak,hissetmek isteriz.